C’était une ville sans cieux par : Sanaz Davoozadeh Far –Téhéran –Iran

Sanaz Davoozadeh Far

C’était une ville sans cieux, aux saisons épuisées et au calendrier  obscur dont les jours ne passent guère .Quant à moi, je suis encore comme je l’ai toujours été :une nuée se déversant dans un taxi sur une ville quelconque et j’ai dans l’almanach du tréfonds de mon cœur un vaste printemps  .

كانتْ مدينةً بلا سمواتٍ : شعر: ساناز داودزاده فر  – طهران – إيران

كانتْ مدينةً بلا سمواتٍ، منهكةَ الفصولِ ،معتّمةَ التّقويمِ  فلا تمرُّ أيّامُهُ بتاتًا .أمّا أنا فما  زلت كما أنا غيمةً تمطرُ في سيّارةِ أجرةٍ على مدينةٍ مّا و لي ربيعٌ  شاسعٌ  في تقويمِ صميمِ القلبِ

شهرِ بی آسمانی بود فصل هاىِ بی رمقی داشت و تقویمی تاریک که نمی گذشت من اما هنوز خودم بودم ابری که در یک تاکسی برای یک شهر می بارید و بی اندازه بهار در تقویمِ درونِ قلبم داشتم .